تو اوج درگیری دستامو میگیری ..

چند وقته اینجا حرفای شیرین نزدم

از حال خوبم زیاد نگفتم، فقط وقتای دلتنگی اومدم و حرف زدم

شاید حق این باشه که از حال خوبم بیشتر بگم

نمیدونم چی شد امروز بعد کار که داشتم میومدم خونه

یهو احساس کردم حالم خوبه، یه خوب واقعی 

الانم یه حس خیلی خوبی دارم، یه حس خوب بی دلیل

که اصلا خوبیش به همینه که دلیل نداره

چقدر قبلنا اخلاقای خوب زیاد داشتم

غرغر نمیکردم، پشت سر کسی حرف نمیزدم

اگه کسی داشت بد کسی رو میگفت سری از اونجا میرفتم

چقد با خدا رفیق‌تر بودم

میخوام دوباره تمرین کنم خوب باشم

میخوام دوباره رفیق‌ترین رفیقم خودم باشم

وقتی به خودم نگاه میکنم حالم خوب شه

کسایی که باهام معاشرت میکنن حالشون خوب شه

چیزی که همیشه دوس داشتم باشم این بود

که مایه آرامش بقیه باشم

وقتی هستم حالشون خوب شه

یه زمانی مثل یه خونه‌ی امن و آروم بودم

مثل یه شونه برای تکیه دادن سرت

اتفاقای زندگی از من یه من دیگه ساخت

نمیدونم چی شد و فاصله‌م با آدما زیاد شد

بی پرده یکم تلخ، عصبی و ناآروم شدم

ولی امروز غروب یهو حس کردم دوباره خودمم

همون ندای مهربون و مایه آرامش

باز دلم میخواد تلاش کنم که اخلاقای خوبم برگرده

این بار نه بخاطر بقیه، بخاطر خودم

چون اول من باید خودمو دوس داشته باشم

دوس ندارم پر از تلخی باشم

دلم میخواد این حسی که الان دارم و انقدر شیرینه

تا ابد برام بمونه 

همیشه به این جمله معتقدم ؛

اگر فقط یک نفر با بودن تو

ساده تر نفس کشید، یعنی موفق شده ای :)